تجارت سردخانه ای در واقع مکانی است که در آن می‌توان میوه‌ها و سبزیجات را برای مدت طولانی‌تری حفظ کرد. این تجارت به طور عمده توسط صاحبان مشاغل یا MSMEهای مرتبط با صنایع غذایی و آشامیدنی انتخاب می‌شود.
هند به عنوان دومین تولید کننده‌ی میوه و سبزیجات در جهان، تولید میوه‌ی تقریبی 260 میلیون تن در سال را دارا می‌باشد. هند همچنین بزرگترین تولید کننده‌ی شیر و میوه در جهان است که میوه‌ها شامل انبه، پاپایا، گواوا و موز، همراه با تولید قابل توجه گوشت و محصولات مرغ است. با این وجود سالانه کشور تقریباً 4/6 تا 15/9 درصد هدر رفت میوه و سبزیجات را شاهد است. این هدر رفت به دلیل کمبود زیرساخت‌های تجارت سردخانه ای و تکنیک‌های مدرن برداشت است. بنابراین، این یک فرصت بزرگتر برای یک کارآفرین محسوب می‌شود که می‌تواند تجارت سردخانه ای را شروع کند و با کسب سود بالا، میزان هدر رفت ناشی از عدم استفاده از سردخانه را کاهش دهد.
سردخانه یک تجارت سرمایه‌گذاری یکبار مصرف است که در آن سرمایه گذاری اولیه‌ی مورد نیاز بیشتر است. با این وجود، در مقایسه با سایر مشاغل کوچک، بازده بالاتر و به صورت بلند مدت است. تأسیسات ذخیره سازی سرد در دو نوع طبقه‌بندی می‌شوند، نوع اول برای محصولات منفرد و دیگری برای چندین محصول استفاده می‌شود. اقلام غذایی که به سردخانه نیاز دارند شامل میوه‌ها و سبزیجات، محصولات مرغ و ماهی، محصولات گوشتی و محصولاتی مانند توتون و آبجو است.
انواع سردخانه‌ها در تجارت سردخانه ای
سه نوع ذخیره سازی در هند وجود دارد که شامل اتاق‌های یخچال ترکیبی، اتاق‌های خنک صنعتی و یخچال‌های دارای قسمت‌های کوچک است.
هزینه‌های سرمایه گذاری شامل:
- • خرید ماشین آلات خنک کننده
- • تملک زمین و ساخت و ساز برای محل ذخیره سازی
- • اخذ مجوز از دولت یا مقام مربوطه
- • مدیریت برنامه‌های کاربردی مانند آب، برق و سایر مواد مرتبط
- • استخدام و پرداخت حقوق برای کارکنان باتجربه، ماهر و متخصص
- • هزینه‌های سرمایه‌ی در گردش (هزینه روزانه)
- • هزینه‌های تبلیغاتی، بازاریابی و تبلیغات
در صورت تمایل به دریافت مشاوره جهت ساخت سردخانه، اجاره سردخانه و یا خرید سردخانه، اینجا کلیک کنید .
منبع: www.paisabazaar.com
مترجم: مونا سلیمانی
